کد مطلب:33690 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:106
[صفحه 265] وجود دارد. و تنوع و غموض مطلب به نحوی است كه حدود و ثغور آن را نمی توان به نحو ریاضی و به طور كامل معین كرد. ولی آنچه مهم و اساسی است این است كه امر به معروف و نهی از منكر را نمی توان به بهانه های ساده فرو نهاد. این امر بسیار مهم و سرنوشت ساز است.
همچنین بحث شده است كه آیا كسانی كه نسبت به امری عالم اند و از حیث علمی به درجه ی اجتهاد رسیده اند، حق امر به معروف دارند یا مقلدان نیز می توانند امر به معروف كنند؟ نیز آیا اگر كسی امید تاثیر امر دارد باید امر به معرف كند یا نباید پروای تاثیر و عدم تاثیر را داشته باشد و در هر شرایط مكلف است كه به تكلیف خود عمل كند؟ كسانی در اینجا شرط تاثیر را قید كرده اند و گفته اند كه نباید كار عبث كرد. نیز آیا اگر امر به معروف ضرری را متوجه آمر به معروف یا ناهی از منكر بكند، باز هم انجام این كار بر او واجب است؟ ممكن است كه نهی از منكر، كسی را آن چنان آزرده و آشفته كند كه واكنش نامنتظر و زیان آوری از خود نشان دهد، آیا در اینجا نیز امر به معروف و نهی از منكر جایز است؟ علی الخصوص، حكام را نهی از منكر كردن چطور است؟ آیا خوف ضرر مانع نهی از منكر می شود؟ آیا قیام مسلحانه علیه حكام جائر و یا سخن درشت در روی آنان گفتن، جایز و واجب است یا نه؟ در تمام این موارد اختلاف رای
صفحه 265.